راههای شناخت امام حق از پیشوای باطل
به مناسبت سالگرد رحلت امام (رضوان الله علیه )
وشهادت امام موسی کاظم علیه السلام و
مبعث نبی گرامی اسلام محمد مصطفی (صلی الله علیه وآله )
مقدمه
قبل از ورود به موضوع مورد نظر، سزاوار است که واژه «امام»،
به صورت اجمال، مورد بررسی قرار گیرد. از نظر لغت، امام
«آن است که از وى پیروى و به وی اقتدا شود؛ خواه انسان
باشد یا کتاب یا غیر آن و حق باشد یا باطل. جمع آن نیز
ائمّه است».[i][1]
قرآن کلمه امام را بر هر دو مورد حق و باطل اطلاق کرده
است.
در یک جا در مورد امامان حق مىفرماید: «وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً
یَهْدُونَ بِأَمْرِنا[ii][2]؛ ما آنها را پیشوایانی قرار دادیم که به امر
ما هدایت میکردند». همچنین در وصف ائمه باطل میفرماید:
«أَئِمَّةً یَدْعُونَ إِلَى النَّارِ[iii][3]؛ پیشوایانى که مردم را به سوى
آتش مىخوانند».
با توجه به جایگاه تأثیرگذار رهبران در جامعه و سرنوشت
انسانها، شناخت امامان حق از امامان باطل، به عنوان
پیش درآمد چرایی اطاعت و پیروی از آنها ضروری است.
لذا برای شناخت این دو رهبر جامعه، باید به ملاکهایی
که در متون دینی آمده توجه نمائیم. آنچه در ذیل میآید،
گوشهای از این معیارهاست:
1 ـ الگو قراردادن کتاب الهی و سنت نبوی صل الله علیه و آله وسلم