سفارش تبلیغ
صبا ویژن

حق وباطل تیغی دولبه

نظر

                                       نظری? اسلام درمورد «حق و باطل »

انسانها در صحنه جامعه، برخی‏ طرفدار حق و عده ای به دنبال باطل هستند.

فرشته، بر خیر الهام و شیطان به‏ شر وسوسه می‏کند. پس انسانها دو گونه می‏شوند:

عده ای که راه حق و خیر را می‏روند، راه‏ ایمان و انبیاء را می‏روند و بعضی دیگر

که راه شیطان را می‏پیمایند و به‏ دعوت انبیاء کفر و نفاق می‏ورزند. به قول مولوی:

دو علم افراشت: اسپید و سیاه *** آن یکی آدم، دگر ابلیس راه

یک پرچم سپید و یک پرچم سیاه، یک پرچم هدایت و یک پرچم ضلالت، یک پرچم

نور و یک پرچم ظلمت؛ در نتیجه جامعه ممزوجی است از خیر و شر و حق و باطل،

چون انسان ممزوجی است از خیر و شر. این نزاع و درگیری حق و باطل همیشه در

صحنه وجود فرد و در صحنه اجتماع حکمفرماست؛ حال غلبه با کدام است، بحث دیگری است.

البته ما معتقدیم که غلبه نهائی با حق و حقیقت است، عدل بر ظلم غلبه خواهد کرد و خیر

بر شر پیروز خواهد شد، نور بر ظلمت غلبه خواهد کرد و دین بر کفر پیروز خواهد شد:

«هو الذی ارسل‏ رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین کله و لو کره المشرکون»؛

او کسى است که رسول خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر هر چه دین است

پیروز گرداند، هر چند مشرکان خوش ندارند. (سوره توبه، آیه 33)

«وعد الله الذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الارض

کما استخلف الذین من قبلهم و لیمکنن لهم دینهم الذی ارتضی لهم

و لیبدلنهم من‏ بعد خوفهم امنا یعبدوننیلا یشرکون بی شیئا»؛

خدا به کسانى از شما که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند،

وعده داده است که حتما آنها را در زمین جانشین کند، چنان که اسلافشان را جانشین کرد،

و دینشان را که برایشان پسندیده، براى آنها استقرار بخشد و خوفشان را به ایمنى بدل سازد،

آنان مرا عبادت مى‏کنند و چیزى را با من شریک نمى‏سازند. (سوره نور، آیه 55).

نظر اسلام درست برخلاف نظر مارکسیسم است. قرآن کریم جریان هستی را براساس حق

می‏داند و حق‏ را اصیل معرفی می‏کند و در مقابل، هر چند باطل را نفی نمی‏کند اما آن را اصیل

نمی‏داند.

از این رو قرآن به تاریخ خوشبین است و برای انسان اصالت‏ قائل است. قرآن نمی‏گوید انسان

فقط یک ابزار است و در مسیر یک جبر کور واقع شده است، چون برای ایمان اصالت قائل است.

اسلام برای انسان یک‏ گرایش ذاتی به صداقت و امانت و عدالت معتقد است، به تعبیر قرآن انسان‏

حنیف است، حقگراست، یعنی میل به کمال و خیر و حق بالفطره در او وجود دارد. در عین حال از

آزادی و اختیار برخوردار است و لذا ممکن است از مسیر خودش منحرف شود و حق کشی کند،

ظلم کند، دروغ بگوید، قرآن اینها را به صورت یک جریانهای موقت می‏پذیرد.

ادامه مطلب...