راه تشخیص حق و باطل در این فتنه ها و امتحانات سخت دوران غیبت
طه حسین ، ادیب و نویسنده معروف مصری ، در کتاب " علی و بنوه " داستان
مردی را نقل می‌کند که در جریان جنگ جمل دچار تردید می‌شود؛ با خود
می‌گوید چطور ممکن است شخصیت‌های بزرگی از طراز طلحه و زبیر بر
خطا باشند؟! درد دل خود را با خود علی(ع) در میان می‌گذارد و از خود علی
می‌پرسد که مگر ممکن است چنین شخصیت‌های عظیم بی‌سابقه‌ای بر خطا روند؟
حضرت علی علیه اسلام به او می‌فرماید: " انک لملبوس علیک، ان الحق و
الباطل لا یعرفان باقدار الرجال، اعرف الحق تعرف اهله، و اعرف الباطل تعرف اهله "
یعنی: تو سخت در اشتباهی، تو کار واژگونه کرده‌ای، تو به جای اینکه حق و
باطل را مقیاس عظمت و حقارت شخصیت‌ها قرار دهی، عظمت‌ها و حقارت‌ها را
که قبلاً با پندار خود فرض کرده‌ای، مقیاس حق و باطل قرار داده‌ا‌ی، تو می‌خواهی
حق را با مقیاس افراد بشناسی! برعکس رفتار کن! اول خود حق را بشناس،
آن وقت اهل حق را خواهی شناخت، خود باطل را بشناس، آن وقت اهل باطل را
خواهی شناخت، آن وقت دیگر اهمیت نمی‌دهی که چه کسی طرفدار حق است و
چه کسی طرفدار باطل، و از خطا بودن آن شخصیت‌ها در شگفت و تردید
نخواهی بود.
منبع: سیری در نهج البلاغه – شهید مرتضی مطهری