حق وباطل تیغی دولبه

              حق وباطل درقیام حسینی 

 

«وَ لَاتَلبِسُوا الحَقَّ بِالباطِلِ وَ تَکتُمُوا الحَقَّ وَ اَنتُم تَعلَمُونَ  .»
آنجا که حسین‏بن‏علی(علیهما‏السلام) فریاد بر می‏آورد: «أَ لَا تَرَوْنَ

 أَنَّ الْحَقَّ لَا یُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لَا یُنْتَهَى عَنْهُ لِیَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فِی

 لِقَاءِ اللَّهِ مُحِقّاً فَإِنِّی لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا الْحَیَاةَ وَ لَا الْحَیَاةَ مَعَ الظَّالِمِینَ

 إِلَّا بَرَماً»، معلوم می‏شود که تعریف و تفسیر قیام عاشوراء باید بر

 مبنای درک صحیحی از تقابل میان حق و باطل انجام پذیرد؛ تقابلی

 که از منظر سیّدالشّهداء، زندگی در زیر سایه‏ی باطل را همچون

 ننگ و عار، و مرگ در راه حق را مایه‏ی سعادت و افتخار می‏گرداند.
بر این اساس، وی در این مقوله از سویی به دنبال تبیین معنا و

 مفهوم «حق» و راه‏های شناخت آن و تمییز حق از باطل بر آمده‏اند

 و از سوی دیگر، نکات و محورها و دستورالعمل‏هایی کاربردی برای

عمل به حق و درمان بیماری حق‏گریزی ارائه می‏فرمایند.
آن‏چه این بحث را جذّاب می‏کند و امتداد آن را به دنیای معاصر ما

 نیز می‏کشاند و پشتوانه‏ی عقلیِ «کُلُّ یَومٍ عَاشُوراء وَ کُلُّ أرضٍ کَربَلَاء»

 را فراهم می‏آورد، این است که در خلال مباحث حضرت استاد

روشن می‏گردد که نزاع و تقابل حق و باطل، اختصاص به واقعه‏ی کربلاء

 نداشته است؛ بلکه امری است که از آدم تا خاتم و از خاتم تا قیامت

 استمرار داشته و دارد و آن‏چه در انتهای این مقابله اتفاق می‏افتد،

پیروزی و غلبه‏ نهایی حق بر باطل است.
هم‏چنین باید دانست که در تقابل و درگیری حق و باطل، طرف سومی

 وجود ندارد؛ هر چه هست، یا حق است و یا باطل؛ بنابر این نمی‏توان

در این جنگ بی‏طرف بود یا هم طرف‏دار حق بود و هم باطل. لذا انسان

 در هر عصر و زمانی باید به دنبال شناخت جبهه‏ حق و پیروی از حق و

 نصرت حق در برابر جبهه‏ باطل باشد.