حق گرایی در کلام امام حسن عسکری(ع)
شناخت حق و گرایش به حق و عمل به حق , ارزش و فضیلت
بزرگی است که اهل بیت علیهم السلام در حد اعلی به آن آراسته
بودند و پیروان خویش را به سوی آن فرا خوانده‌اند.شیعه اهل بیت
باید کوشش کند حق و شاخص‌های حق را بشناید و حق گرا شود
و همواره حق بگوید و حق بخواهد و در راه احیای حق و اجرای حق
گام بردارد.مومن نیابد هیچ گاه از حق کوتاه بیاید یادر صحنه کارزار
حق و باطل بی‌طرف و خاموش باشد.
امام حسن عسکری علیه السلام درباره اثر رها کردن حق و نقش
حق گرایی فرموده اند: ما ترک الحق عزیز الا ذل و لا اخذ به ذلیل
الا عز (بحار الانوار, ج 78 ص 374 * تحف العقول ص 489)
هیچ عزیزی حق را ترک و رها نکرد جز این که خوار شد و هیچ ذلیل
و خواری بدان تمسک نجست جز آنکه عزت یافت.براساس این حدیث
شریف , حق گرایی عامل عزت، و دوری از حق باعث ذلت است.
آری انسان تنها با بصیرت و تشخیص حق و حق گویی و عمل به
حق عزیز و سربلند و پایدار می‌گردد و با رها نمودن حق و بی‌تفاوتی
در نبرد حق و باطل و خاموشی از بیان حق ذلیل و خوار می‌شود.
یکی از صفات شیعیان امام یازدهم امام حسن عسکری علیه السلام
آراستگی به حق در ابعاد گوناگون آن است.شیعه اهل بیت باید در
شناخت و اندیشه آرمان و اراده و عمل حق گرا شود تا به کمال و
سعادت برسد.
واژه ((ترک)) در این حدیث بیانگر مواضع گوناگون ناروا در برخورد با
حق است.بایستی تمام عوامل ترک حق و همه انواع ترک حق را
شناخت و از آن‌ها دور شد. شیعه اهل بیت باید در حوزه اندیشه
و عمل آراسته به حق گردد و از ترک و رها کردن حق گریزان شود
تا به حیات طیبه و حیات معنوی و انسانی فردی برسد و بتواند فرد
و جامعه را اصلاح کند و جامعه سالم و پاک و مدینه فاضله اهل بیت
سامان یابد.
((ایمان)) و((عمل صالح)) دو رکن سعادت فردی و اجتماعی است.
عمل صالح مصادیق فراوان و بی‌شماری دارد.اما برخی عنوان‌های
عمل صالح در طبقه بندی اعمال و مراتب و درجات کارهای نیک بیش
از اعمال دیگر ارزش دارد.
امام حسن عسکری علیه السلام در تبیین بالاترین عمل صالح فرموده اند:
خصلتان لیس فوقهما شیء: الایمان بالله و نفع الاخوان
(بحارالانوار, ج78 ص 374، تحف العقول , ص 489).
دوصفت است که بالاتر از آن"دو، صفتی نیست: ایمان به خدا. سود
رساندن به براداران. امام یازدهم علیه السلام در این رهنمود زیبای
خویش دو محور اساسی پیشرفت و توسعه همه جانبه را آموزش
داده‌اند.
ایمان به خدا و نفع رسانی به مردم , دو اصل سازنده جامعه سالم و
برقرار‌کننده مدینه فاضله اهل بیت علیهم السلام است. نفع مردم و
سود رسانی به انسان‌ها اقسام و ابعاد گسترده‌ای دارد.راغب
اصفهانی در معنای نفع نوشته است:
النفع ما یستعان به فی الوصول الی الخیرات (المفردات فی غریب
القران ماده نفع , ص 502).
نفع چیزی است که با آن در رسیدن به خیرات کمک شود.بنابراین
هر اقدامی که انسان‌ها را در وصول به خیر یاری کند نفع رسانی
به بشر است.انسان‌هایی که افزون بر ایمان به خدا به فضیلت نفع
رسانی به مردم آراسته‌اند در جایگاه عالی قرار می‌گیرند. در منطق
امام حسن عسکری علیه السلام در رتبه بندی اعمال صالح برای
هر مومن به خدا , نفع رسانی به مردم صفت برجسته مافوق همه
صفات زیباست.بالاترین صفت شیعه اهل بیت، پای بندی انسان به
نفع رسانی به دیگران است.با آراستگی اهل ایمان به خصلت زیبای
نفع رسانی به مردم , تک تک مومنان دلسوز و غمخوار و یاور یکدیگر و
مشکل گشا و مهربان و پشتیبان هم خواهند شد.