تقابل حق و باطل
حق و باطل از دو جهت با هم تقابل دارند.
یک جهت اینکه حق و باطل نقیض هم هستند و برای آن وجه سومی
نیست.
به این معنا که هر چیزی یاحق است یا باطل و حد وسطی برای آن
نیست. آیه 32 سوره یونس بر نبود هیچ واسطه ای، میان حق و باطل
تاکید می کند. بر این اساس نمی توان چیزی را به عنوان هم حق و
هم باطل معرفی کرد؛ زیرا هر چیزی یا باید حق باشد یا باطل؛ هر چند
که باطل گاه خود را در نمایی ازحق جلوه می دهد. (رعد آیه 17) آیات
بسیاری از جمله آیه 42 سوره بقره و 71 سوره آل عمران و آیه 8
سوره انفال بر قابل جمع نبودن حق و باطل تاکید دارد. به این معنا که
اگر چیزی حق نباشد به طور قطع باطل خواهد بود و اگر چیزی جلوه ای
از حق داشته باشد، به نحو قطع و یقین حق است، زیرا حق هیچ
باطلی را بر نمی تابد.
وجه دیگر تقابل حق و باطل آن است که حق و باطل هرگزنمی
توانند باهم جمع شوند
و هرگاه حق و باطل در کنار هم قرار گرفتند به و ستیز می
پردازند. این بدان معناست که هرگز باطل، با خود حقی را همراه ندارد
بلکه تنها قیافه و چهره ای از حق را به خود گرفته است.
این گونه است که هر جا حق آمد باطل می گریزد و هر جا پای حق
به میان آمد، باطل از میان می رود؛
زیرا باطل بر پایه هیچ و پوچ استوار است و با کم ترین حضور حق،
ازهم فرو می پاشد.
(انبیاء آیه 18 وآیات دیگر) بنابر این آن چیزی که باطل خود را بدان می
آراید و به عنوان حق نمایش می دهد اصولا نمی تواند حق باشد بلکه
تنها باطلی است که حق نمایی می کند و هیچ بهره ای از حق ندارد.
به هر حال در طول تاریخ بشریت، همواره حق و باطل با هم ستیز
داشته و هرگز امکان جمع شدن آن دو وجود نداشته است. بر این
اساس پذیرش صلح میان آن دو به معنای
پذیرش باطل خواهد بود.
زیرا حق تنها در جلوه خالص خود می تواند حضور داشته باشد و هرگز
باطلی را بر نمی تابد.
از این رو جنگ حق و باطل از آغاز تاریخ تا پایان تاریخ در اشکال گوناگون
برقرار خواهد بود و تا دنیا، دنیاست این جنگ خواهد بود؛ زیراحق هرگز
به وجود باطل و حضور آن رضایت نخواهد داد.
والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاته