علاوه بر وجوه چهارگانه باطل، مفسران به معانی و مصادیق دیگری نیز اشاره کرده‌اند. در این باب، اتفاق نظر وجود ندارد،
ولی بیشتر اختلاف‌ها بر سر مصداق است. آنچه در تفسیر آیاتِ حاوی کلمه «باطل» و هم ریشه‌های آن یا در احادیث تفسیری آمده
به این شرح است:
1. آنچه مقابل حق واقع شود (در تفسیر سوره آل عمران).
2. هر چیز بی ثبات و دوام، سست و فسادپذیر
3. هر آنچه غیر خداست.
4. شرک و کفر، شکّ و تردید
5. کردار زشت و ناپسند
6. خوردن مال دیگران به نادرستی
7. شهادت دروغ [36] بنا بر قول طوسی در التبیان فی التفسیر القرآن.
8. پیروان تورات و انجیل بنابر قول طبری در جامع البیان فی تفسیر القرآن.
9. دروغ بستن و بهتان زدن بنا بر قول طوسی در التبیان فی التفسیر القرآن.
10. شیطان بنابر قول طوسی در التبیان فی التفسیر القرآن.
11. تحریف تورات و انجیل ، بنا بر قول طوسی در التبیان فی التفسیر القرآن.
12. ربا، رشوه و قمار و، بنابر قول طوسی در التبیان فی التفسیر القرآن.
13. پرستش بت و طاغوت و شیطان(بنا به روایتی از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام).
بنا بر قول طوسی در التبیان فی التفسیر القرآن.
14. قسم دروغ خوردن ، بنا بر قول طوسی در التبیان فی التفسیر القرآن.
15. جادوگران ، بنا بر قول محمد بن احمد قرطبی در الجامع لاحکام القرآن.
در احادیث و روایات نیز به مصادیقی از باطل چون بهتان و افترا، تکبّر و خودبینی ، جادوگران، برمی‌خوریم و
بعضی از امور نیز به صراحت، باطل، قلمداد شده‌‌اند، که از آن جمله است:
1. شعر در مدح و هجو که وسیله اکتساب باشد.
2. هر آنچه مسلمانی را به بیهوده سرگرم سازد.
3. بر این نکته نیز که گاهی سخنی حق، وسیله سودجویی باطل خواهان قرار می‌گیرد تأکید شده است؛ «کلمةُ حقٍ یرُادُ بها الباطل»
(سخن حضرت علی علیه السّلام در نقد نظر خوارج بر نفی حاکمیت غیر خدا).
4. حدیث «للحقِّ دَوْلَةٌ وَ لِلباطلِ دَوْلَةٌ اَوْ جَوْلَةٌ»؛ حق را دولتی است و باطل را نیز دولتی یا جنبشی بی‌سرانجام.
5. حدیث «حدّ فاصل میان حق و باطل، چهار انگشت است» ، نیز درباره حق و باطل آمده است.
6. مطلع قصیده لبَیْد بن ربیعة (متوفی 41) ـ «اَلاکُلُّ شَی م"اخَلاَ اللّهَ باطِلٌ»؛ همه چیز جز پروردگار باطل است ـ نیز، که پیامبر آن را
راست ترین سخن عرب دانسته اسست، در همین باب است.