اعتراض به هتک حرمت و دفاع از حق در کلام اسرای کربلا
از جلوههاى بارز حضور زنان در حماسه عاشورا، تعهّد و پایبندى آنان به حرمتها و احکامالله
و مراعات مسائل حجاب و عفاف است. حضورى این چنین، نشان می‌دهد که مشارکت زن در
عرصههاى مبارزات و دفاع از حق، منافاتى با فعّالیّتهاى بیرون از خانه ندارد، به شرط آنکه
حریم عفاف و حدود الهى رعایت شود و متانت لازم مراعات گردد.
اهل بیت امام حسین علیه‌السلام در سفر کربلا، منادى این متانت و عفاف بودند، هر چند سپاه
کوفه به حریم آنان بی‌حرمتى کردند و در دوران اسارت، آنان را در مضیقه وسایل پوشش قرار
دادند، ولى همین که آن آزاد زنان از معترضان سرسخت به این بی‌حرمتى بودند دلیل دیگرى بر
اهمیّت و قداست حفظ حجاب و عفاف، حتّى در بدترین شرایط اجتماعى و مضیقههاى تحمیلى است.
به این نمونه دقت کنید:
«ام کلثوم» دختر امیرالمؤمنین علیه‌السلام که زنى با فصاحت و بلیغ و سخنور بود و در مدّت
اسارت پیوسته با سخنانش ستم حکّام را افشا می‌کرد، وقتى کاروان اسرا را به کوفه وارد کردند،
در جمع انبوه حاضران به سخن پرداخت و آنان را به خاطر سستى و کوتاهى در یارى کردن امام
حسین علیه‌السلام نکوهش کرد. در بدو ورود به کوفه، مردم به تماشاى آنان گرد آمده بودند.
ام کلثوم بر سر آنان فریاد کشید:
«یا اهْلَ الْکُوفَه! اما تَسْتَحْیُونَ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِه انْ تَنْظُرُوا
الى حَرمِ النَّبِىَ؟»[1]
اى مردم کوفه! آیا از خدا و رسول شرم نمی‌کنید از این که به حرم و دودمان پیامبر نگاه می‌کنید؟
پس از آنکه اوضاع کوفه در پى سخنرانى‌هاى حضرت زینب و امّ کلثوم، بحرانى شد و بیم خطر می‌رفت،
ابن زیاد دستور داد آنان را در یکى از خانههاى همسایه مسجد حبس کنند و مأمورانى را هم بر آنان
گماشت.
مردم هم که آشفته حال و پریشان جمع شده بودند و عدّهاى می‌گریستند، حضرت زینب علیهاالسلام
با صداى بلند فریاد زد: جز کنیز یا امّ ولد، کسى بر ما وارد نشود، آنان نیز همچون ما اسیر شدهاند
(و رنج اسارت را می‌شناسند).
این کار، هم براى رعایت حریم عصمت و دورى چشم نامحرمان از ذریّه پیامبر و دختران امام حسین
علیه‌السلام بود، هم جلب عواطف آنان که با سختى‌هاى اسیران آشناتر بودند و نسبت به
بازماندگان شهدا، خوشرفتارى می‌کردند.[2]
پاورقی:
[1] مقتل الحسین، مقرّم، ص 40
[2] پیامهاى عاشورا، ص 309